Draad

Vandaag haakte ik weer aan mijn vest.
Twee onderdelen waren al klaar, en ik begon aan het derde.
Toen keek ik naar de bol wol. Ovaal, opgerold, zacht in mijn handen.
Op zichzelf is de bol wol nuttig, om vast te houden, om mee te spelen.
Maar pas wanneer ik de draad laat lopen, de steken maak en de draad vormgeeft, ontstaat het echte werk.

Soms laat ik een steek vallen.
Dan kan ik doorgaan, het foutje laten zitten, of het terughalen en rechtzetten.
En zo wordt alles langzaam mooi, precies zoals het hoort.

Zo is het ook in het leven.
Het leven is als een bol wol.
Pas wanneer je je leven actief leeft, krijgt het vorm.
Met aandacht en doel ontstaat langzaam de structuur van je bestaan.

Er zullen steken verloren gaan, dingen die rechtgezet moeten worden.
Karaktereigenschappen veranderen, gewoonten verschuiven, negatieve gedachten maken plaats voor positieve.
Door alles heen word je gevormd — door gebeurtenissen, mensen, werk, studie, liefde en verlies.

Wanneer je doet waar je energie van krijgt, waar je hart blij van wordt, ontdek je stukje bij beetje de schoonheid van wie je bent en waar je past.
Je ervaart vrijheid wanneer je leeft zoals je gemaakt bent.

Het leven is als een trui: je krijgt niets als je niets inbrengt, en pas door aandacht, zorg en liefde ontvouwt zich de warmte en schoonheid ervan.

Bijbeltekst:

“Want ik weet welke gedachten Ik over u koester, spreekt de HEER, gedachten van vrede en niet van kwaad, om u een hoopvolle toekomst te geven.” – Jeremia 29:11